ช่างเชื่อมที่สูบบุหรี่อาจมีความเสี่ยงที่สุขภาพภาพจะเสื่อมโทรมมากกว่าช่างเชื่อมที่ไม่สูบบุหรี่

ผลกระทบระยะสั้น

ผลกระทบระยะสั้นเมื่อได้รับไอโลหะจะทำให้เป็นไข้ ซึ่งอาการเหล่านี้จะเกิดหลัง 4-12 ชั่วโมงเมื่อได้รับไอโลหะนั้นซึ่งอาการดังกล่าวจะรวมถึงอาการ หนาวสั่น กระหายน้ำ มีไข้ ปวดเมื่อยกล้ามเนื้อ เจ็บหน้าอก  ไอ หอบ อ่อนเพลีย คลื่นไส้และมีอาการขมคอเหมือนมีรสโลหะในลำคอ นอกจากนี้ควันเชื่อมยังทำให้เกิดการระคายเคืองตา จมูก ระบบทางเดินหายใจ ทำให้เกิด อาการไอ หอบ หายใจถี่ ทำให้เป็น หลอดลมอักเสบ ปอดบวม ปอดอักเสบ (มีของเหลวในปอด)

ควันเชื่อมยังมีผลกระทบกับ ระบบทางเดินอาหารทำให้เกิดอาการ คลื่นไส้ เบื่ออาหาร อาเจียน ระบบย่อยอาหารแย่ลง

การเชื่อมบางขบวนการจะมีสารบางตัวที่เป็นอันตรายร้ายแรงภายในช่วงเวลาสั้น ๆ อย่างเช่น การได้รับสารแคดเมียมสามารถทำให้ถึงแก่ชีวิตได้ในระยะเวลาอันสั้น

รังสีอัลตราไวโอเลตที่เกิดจากปฏิกิริยาการเชื่อมร่วมกับก๊าซออกซิเจนและไนโตรเจนในอากาศจะทำให้เกิดเป็นก๊าซโอโซนและไนโตรเจนออกไซด์ซึ่งเป็นอันตรายถึงตายได้ เมื่อไดรับในปริมาณที่สูงทำให้ระคายเคืองจมูก และคอ ก่อให้เกิดโรคปอดร้ายแรง

รังสีอัลตราไวโอเลตสามารถทำปฏิกิริยากับ ตัวทำละลายไฮโดรคาร์บอนคลอรีน(ไฮโดรคาร์บอนที่มีองค์ประกอบของคลอรีนอยู่) เช่น สาร Trichlorethylene หรือ1,1,1-Trichloroethane(เป็นสารละลายที่ใช้ในการล้างชิ้นงานโลหะ) เมทิลีน คลอไรด์(ใช้เป็นตัวทำละลาย สี ทำน้ำยาทำความสะอาด) และ Perchlorethylene (ใช้เป็นสารทำความสะอาด) ทั้งหมดนี้จะทำให้เกิด ก๊าซฟอสจีน ซึ่งเป็นสารอันตรายร้ายแรง แม้จะได้รับในปริมาณน้อยก็ตาม เมื่อได้รับจะทำให้เกิดอาการวิงเวียนศีรษะ หนาวสั่น และไอ ภายในเวลา 5 หรือ 6 ชั่วโมง ดังนั้นการภายในรัศมี 200ฟุตของการล้างชิ้นงานจากคราบน้ำมันหรือการใช้ตัวทำละลาย เราไม่ควรทำการเชื่อมเชื่อมอาร์คเป็นอย่างยิ่ง

ผลกระทบระยะยาว

จากการศึกษาชี้ให้เห็นว่า ช่างเชื่อมและผู้ที่ทำงานเกี่ยวข้องในงานเชื่อมประสาน งานบัดกรีและงานตัดโลหะ มีความความเสี่ยงเพิ่มขึ้นไปอีกที่จะเป็นโรคมะเร็งปอดและเป็นไปได้ที่จะเป็นมะเร็งกล่องเสียง และมะเร็งท่อปัสสาวะ ซึ่งในเนื่อหาของ AFSCME บอกว่าผลการวิจัยเหล่านี้ดูไม่น่าแปลกใจเลย เพราะเมื่อมองถึงสารพิษจำนวนมากที่มีอยู่ในควันเชื่อม รวมถึงสารก่อมะเร็ง เช่น แคดเมียม นิกเกิล เบริลเลียม โครเมียม และ สารหนู

นอกจากนี้ช่างเชื่อมยังอาจมีปัญหาเกี่ยวกับระบบทางเดินหายใจเรื้อรังเช่น โรคหลอดลมอักเสบ โรคหอบหืด โรคปอดอักเสบ ถุงลมโป่งพอง โรค Pneumoconiosis (ซึ่งเป็นโรคปอดอักเสบที่เกิดจากการหายใจเอาฝุ่นอนุภาคเล็กเข้าไป) โรค Silicosis (เกิดจากการสัมผัสกับสารซิลิกา) และ โรค Siderosis (เป็นโรคที่เกิดจากการสูดฝุ่นละอองเป็นฝุ่นเหล็กออกไซด์เข้าไปในปอด)

ปัญหาสุขภาพอื่น ๆ ที่เกิดขึ้นจากการเชื่อม ได้แก่ หัวใจ โรคผิวหนัง สูญเสียการได้ยิน โรคกระเพาะเรื้อรัง (โรคกระเพาะอาหารอักเสบ) ทางเดินอาหารการอักเสบ (กระเพาะอาหารและ ลำไส้เล็ก อักเสบ) และเป็นแผลลำไส้เล็ก

การเชื่อมยังก่อให้เกิดความเสี่ยงที่จะมีปัญหาของระบบสืบพันธุ์ จากการศึกษาพบว่าช่างเชื่อม โดยเฉพาะช่างเชื่อมที่เชื่อม สแตนเลส สเปิร์มจะอ่อนแอกว่าช่างเชื่อมอื่นๆ และยังพบว่ามีอัตราการแท้งบุตรมากขึ้นในหมู่ช่างเชื่อมและคู่สมรส ช่างเชื่อมหรือช่างตัดโลหะที่เคลือบผิวกลด้วยฉนวนใยหิน มีโอกาสที่จะเป็นมะเร็งปอดจากแร่ใยหิน และโรคที่เกิดจากแร่ใยหินอื่นๆ ซึ่งพนักงานควรได้รับการอบรมและให้มีอุปกรณ์ป้องกันที่เหมาะสมก่อนที่จะทำการเชื่อมในบริเวณที่มีแร่ใยหินและความเสี่ยงจะเพิ่มมากขึ้นเมื่อช่างเชื่อมเชื่อมงานในที่ที่อับอากาศ

ทำให้เกิดโรคพาร์กินสัน

แม้จะไม่ได้กล่าวถึงใน AFSCME เกี่ยวกับเรื่องนี้ การวิจัยที่ผ่านมาล่าสุดได้แสดงให้เห็นว่าควันเชื่อมเกี่ยวข้องกับโรคพาร์กินสันหรือโรคระบบทางประสาทที่ผลต่อความสามารถทางร่างกายและจิตใจ  เครือข่ายรณรงค์สุขภาพของช่างเชื่อมได้กล่าวว่าอาจจะเป็นไปได้ที่เมื่อเกิดความบกพร่องทางพันธุกรรมแล้วมีโอกาสที่จะพัฒนาเป็นโรคพาร์กินสัน โดยแพทย์ส่วนใหญ่เชื่อว่าปัจจัยด้านสิ่งแวดล้อมมีส่วนเกี่ยวข้องทำให้เกิดโรคขึ้น ซึ่งจะเกิดกับช่างเชื่อมที่เชื่อมงานกับแมงกานีส อาการบางอย่างของโรคพาร์กินสัน (มาจากการสัมผัสแมงกานีส) รวมถึงอาการสั่น และการเคลื่อนไหวช้าลง กล้ามเนื้อเกรงแขนและขาตึง พูดตะกุกตะกัก  25%ของอาการที่พบบ่อยที่สุดคืออาการสั่น ผู้ป่วยบางรายการสูญเสียสมดุลขณะเดินและรองลงมาจะเป็นอาการซึมเศร้า นอนไม่หลับ เวียนศีรษะ ท้องผูก ภาวะสมองเสื่อม และปัญหาเกี่ยวกับการพูด การหายใจ การกลืนอาหาร และยังมีผลขณะการมีเพศสัมพันธ์ และปริมาณแมงกานีสที่อยู่ในระดับสูงยังทำให้ ความจำลดลงจนถึงขนาดสูญเสียความทรงจำเลย และยังทำให้ความสามารถในการขับขี่รถยนต์ลดลงอีกด้วย

การลดอันตราย

AFSCME กล่าวว่าก่อนที่จะเริ่มทำการเชื่อม ให้ระบุอันตรายที่เกิดจากงานเชื่อมไว้ในคู่มือปฏิบัติงานเชื่อม โดยบอกถึงอันตรายที่จะขึ้นจากชนิดของการเชื่อมในแต่ละวัสดุ (หมายถึงโลหะที่เราเชื่อม วัสดุหรือสารที่เคลือบผิวและลวดเชื่อม) รวมถึงบริเวณที่เราเชื่อมด้วยว่าเป็นพื้นที่เปิดหรือปิดหรือเป็นสถานที่อับอากาศ ต้องมีเอกสารข้อมูลความปลอดภัยของวัสดุ (MSDS) เพื่อระบุว่าวัตถุอันตรายที่ใช้ในการเชื่อม ตัดและอันตรายของควันที่เกิดขึ้น เพื่อให้แน่ใจว่าช่างเชื่อมได้รู้ถึงอันตรายกับสิ่งที่เขากำลังเชื่อมอยู่ก่อนที่จะเริ่มทำการเชื่อม เช่น  ควันเชื่อมที่เกิดจากการเชื่อมชิ้นงานที่ผิวชุบแคดเมียมอาจทำให้ถึงแก่ชีวิตได้ในเวลาอันสั้น หลังจากระบุอันตรายแล้วจะต้องปฏิบัติและควบคุมอย่างเคร่งครัด

หาวัสดุทดแทนที่เป็นอันตรายน้อยลง  โดยใช้วัสดุที่ไม่มีแคดเมียมผสมอยู่ ลวดเชื่อม ถุงมือและแผ่นกันความร้อนที่ไม่มีแร่ใยหิน

จัดให้มีการระบายอากาศที่เพียงพอ ติดตั้งระบบระบายอากาศให้เพียงพอ ซึ่งจะช่วยดูดควันและก๊าซออกไป  ซึ่่งจะเป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพมากที่สุด และใช้อุปกรณ์ที่มีอยู่เช่น หน้ากาก ป้องกันและควรทำความสะอาดและบำรุงรักษาระบบ การระบายอากาศอย่างสม่ำเสมอ สำหรับการเชื่อมอาร์ค การติดตั้งตัวระบายอากาศสามารถทำได้โดยจัดทำหัวดูดควันหรือเครื่องดูดควัน ซึ่งจะทำให้ลดการรับสารพิษจากควันเชื่อมที่ช่างจะได้ถึง 70%  โดยวัสดุที่ใช้ทำระบบระบาย/ระบบดูดควรทำมาจากวัสดุกันไฟ

การระบายอากาศทั่วไปอาจทำเป็น ช่องระบายอากาศที่หลังคา เปิดประตูและหน้าต่าง ติดพัดลมที่หลังคา เพื่อให้อากาศถ่ายเทพื้นที่ทำงานทั้งหมด วิธีการเหล่านี้จะไม่ได้ผลเลยหากพื้นที่ทำงานยัง มีการแพร่กระจายของสารเคมีต่างๆ อย่างไรก็ตาม การระบายอากาศจะเป็นประโยชน์เมื่อนำมาใช้เพื่อเสริมการระบายอากาศในพื้นที่ทำงานเชื่อมที่มีพื้นที่ปิด พื้นที่จำกัด รวมถึงการเชื่อมในที่อับอากาศ

ที่มา  http://www.thefabricator.com/article/safety/welding-fume-health-hazards